Maandag 16 september 2024
Van Page, AZ naar Holbrook, AZ
Overnachting: Wigwam Motel

Vandaag gaan we even wat kilometers maken, ongeveer 330. Maar voor dat we echt op weg zijn maken we nog wel een stop bij Horseshoe Bend. Dat ligt niet ver van Page. In 2009 bezochten we de Horseshoe Bend ook. Toen was er een kleine parkeerplaats en moest je een duin over lopen om bij het uitzichtpunt te komen. Nu is het allemaal anders. Een groot parkeerterrein, met toegangspoorten waar je 10 dollar per auto moet betalen. Ze hebben dan wel een pad aangelegd, je hoeft niet meer over de duin te klimmen. Wat ook anders is, de drukte. Toen liepen we er met een paar andere mensen. Nu zijn het heel erg veel mensen.

En er is een hek gekomen, dat is niet heel vreemd. Er zijn al verschillende mensen naar beneden gevallen hier, die kunnen het niet meer navertellen. Maar je kunt ook naast het hek nog heel gevaarlijk op de rand gaan staan of zitten. Wat we nog veel mensen zien doen. Eigenwijs, alles voor de mooiste selfie of je insta foto. Bij het hek heb je het mooiste uitzicht, die Amerikanen zijn niet gek natuurlijk, weten wel waar ze dat hek neerzetten.

Het was prachtig, het blijft een bijzonder natuur fenomeen, ondanks de drukte. De Colorado rivier heeft hier de bergen uitgeslepen in de vorm van een hoefijzer. Je kijkt zo’n 300 meter de diepte in.

Dan gaan we dus kilometers maken, we rijden bijna een rechte weg naar het zuiden. Met heel veel wind, regelmatig is de lucht heiig, door het opwaaiende zand in de lucht. En dan, dan zijn we bij de Route 66. Ook een oude bekende. Vanaf Flagstaff proberen we de Route 66 te rijden, maar er zijn niet veel stukken hier die je nog kunt rijden. Dus dan neem je de I40 die er naast ligt.

Winslow is onze eerste stop. Mensen van onze generatie kennen dat wel natuurlijk. Standin’ on a corner in Winslow, Arizona. Such a fine sight to see. Uit het nummer Take It Easy van de Eagles. De hoek is dan ook ontstaan op basis van die ene zin. Er staat al jaren een beeld van een man met een gitaar. Glenn Frey, die het nummer schreef en overleden is in 2016, heeft er inmiddels ook een beeld gekregen. Dat hadden wij nog niet gezien.

We eten op de andere hoek van de straat een hotdog en een crêpe voordat we weer verder gaan. Verderop gaan we even binnen kijken bij de Jack Rabbit Trading Post. Ook een icoon aan de Route 66. In onze herinnering van de zaak veel groter, maar de herinnering zal wel niet kloppen.

En dan zijn we snel op onze overnachtingsplek van vandaag in Holbrook. En dat is het Wigwam Motel. Pff, deze herinnering gaat gewoon 20 jaar terug. In 2004 sliepen we hier ook. En eigenlijk is alles nog gewoon hetzelfde. We hebben nu wigwam nummer 5. Maar ze zijn allemaal gelijk, dus het maakt niets uit. Een betonnen wigwam met een oldtimer voor de deur. Her is weer helemaal leuk. Bij de Safeway aan de overkant halen we een ontbijtje voor morgen. Die supermarkt zat er 20 jaar geleden ook al.

Eten doen we op 5 minuten lopen bij het Butterfield Stage Co Steak House. Een echt Amerikaans steakhouse, veel hout, donker, country muziek en vooral een heerlijke steak. Bij het licht van de bijna volle maan lopen we weer terug. Ondertussen horen we de treinen langs denderen, dat kan je niet missen. Het is niet normaal hoelang die goederen treinen zijn. Ik ben benieuwd hoe vaak ze vannacht nog langskomen. Maar misschien slapen we er wel gewoon doorheen, of niet.

Wij vinden het leuk als je een berichtje achterlaat in ons gastenboek 😉